17 Temmuz 2017 Meşki

Derd-i Hakk’a tâlib ol dermâne erem dersen
Mihnetlere râgıb ol âsâna erem dersen

Aşk yolu belâlıdır her kârı cefâlıdır
Cânından ümmîdin kes cânâna erem dersen

Od yak sîneni çâk et su gibi özün pâk et
Yüzün yere sür hâk et ummâna erem dersen

Bu yolu bil andan gel deryâyı bul andan dal
Ka’rına erüp el sal dürr-i kâna erem dersen

Pîrinle olan ahdi güt nen var ise ko git
Bildiklerini terk et irfâna erem dersen

Sabretmede Eyyûb ol gam çekmede Yâ’kûb ol
Yûsuf gibi mahbûb ol Ken’ân'a erem dersen

Terk et kuru da'vâyı hem 'ucb ile riyâyı
Mısrî ko o sevdâyı Sübhân’a erem dersen

Ol Kadar Mukbîl-ü Mahbûb-i Hüdâsın Ki Senî
Kıldı Tevkiri Ziyaret İle Vechin Göreni
Yok Nazirin Aramam Hıtta-i Hind ü Yemeni
Bahr-i İsyanı Gezindirme Yeter Fülk-i Teni
Destigir Ol Bana Ya hazreti Veysel Kareni

Çün sana gönlüm mübtelâ düşdü
Derd ü gam bana âşinâ düşdü

Zühd ü takvâya yâr idim evvel
Aşk ile benden hep cüdâ düşdü

Vâiz ider gel aşkı terk eyle
Nideyim sabrım bî‐vefâ düşdü

Nice terk etsin aşkı şol âşık
Ana karşı sen mehlikâ düşdü

Vechini görsem dağılır aklım
Zülfün ona çün muktedâ düşdü

Kim seni buldu kendi yok oldu
Vaslına ey dost cân bahâ düşdü

Aşka uşşâkın da'vet etmişsin
Cân kulağına ol sadâ düşdü

Bu Niyâzî’nin hiç vücûdunda
Zerre komadı hep bekâ düşdü

Defter-i Uşşak - https://defter-i-ussak.blogspot.com/2017/09/cun-sana-gonlum-mubtela-dusdu.html

Bi sultâner Rifâî yâ Seyyîd Ahmed hayâna bi
Kutbül kevneyn Ebül alemeyni min nesli Resûlillah

Gelüp dürsun bi Hayder'den o nesli pâk-i gevherden
Doğar gün gibi haverden Rifâî Seyyîd Ahmed'dir

Kabüli cümle ef'ali gerekdir sûi ahvâli
Ezelden ahdü peymanı Cenab-ı Seyyid Ahmed'dir

Ana döndermişim vechim ki oldur Kâbe-i Kıblem
Tavaf sırrında mihmânım Rifâî Seyyîd Ahmed'dir ta

Tarik-i Hak'da bürhanım
Rifai Seyyid Ahmed'dir
Gönül beytinde mihmanım
Rifai Seyyid Ahmed'dir

İsmini okudum daim
Salat-ı vech ile kaim
Dilimde zikr-i Kur'anım
Rifai Seyyid Ahmed'dir

Gelipdir sulb-i Hayder'den
O nesl-i pak-i gevherden
Doğar gün gibi haverden
Rifai Seyyid Ahmed'dir

Kabûli cümle ef'ali
Gerekdir sûi ahvâli
Ezelden ahd ü peymanı
Rifai Seyyid Ahmed'dir

Oldum elem-i cürm ile bî-çâre ilâhî
Sensin verecek merhemi bî-mâre ilâhî
Yansın dil ü cân âteş-i aşkınla kül olsun
Mahşerde yüzüm görmeyeler kâre ilâhî

Al benliğimi kayd-ı sivâdan beni kurtar
Tâ vâsıl olam rü'yet-i dîdâre ilâhî
Sen ister isen kullarını mağfiret etmek
Duzâhda döner yerleri gülzâre ilâhî

Dil Beytini pâk eden
Dervişi ankâ eden
Âlem-i lâhûte giden
Mevlâ zikridir, zikri

Derdine dermân eden
Sırrına cevlân eden
Mânâda sultân eden
Mevlâ zikridir, zikri
(Üstteki  kıt'a Süleyman Veliüddin el-Cerrahi Hz.'nin naziresine aittir.)

Âşıkların zikri Hû
Zikri Hû'dur, fikri Hû
Vecde gelip diye Hû
Mevlâ zikridir, zikri

Zikirden hâlet alan,
Âşinâ-yı rûh olan
Ukbâda devlet bulan
Mevlâ zikridir, zikri

Terk ehline karışan,
Hem zevkine erişen,
Bahr-i ledünle görüşen,
Mevlâ zikridir, zikri

Erenlerin yolunu
Sürerler hep demini
Dervîşlerin muîni
Mevlâ zikridir, zikri
(Üstteki  kıt'a Süleyman Veliüddin el-Cerrahi Hz.'nin naziresine aittir.)

Şeyh yedini kim tutar
Ref-i hicâb ol ider
Cânân iline gider
Mevlâ zikridir, zikri
(Üstteki  kıt'a Süleyman Veliüddin el-Cerrahi Hz.'nin naziresine aittir.)

Nureddin diri kılan,
Tevhid çerağı yakan,  // Tevhidle çerağı yanan, // Tevhîde çerağın yakan,
Bi-hamdillâh tevfîk olan
Mevlâ zikridir, zikri

(6. ve 7. kıt'a Sefîne-i Evliyâ 5. Cilt, sf. 47)

Defter-i Uşşak - https://defter-i-ussak.blogspot.com/2014/12/dil-beytini-pak-iden.html

Canım kurban olsun senin yoluna,
Adı güzel, kendi güzel Muhammed,
Şefâat eyle bu kemter kuluna,
Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Mü'min olanların çoktur cefâsı,
Ahirette olur zev-u sefâsı,
On sekiz bin âlemin Mustafâ'sı,
Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Yedi kat gökleri seyrân eyleyen,
Kûrsûn üstünde ceylân eyleyen.
Mi'râcında ümmetini dileyen,
Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Ol çâriyâr anın gökler yâridir,
Anı seven günahlardan beridir,
On sekiz bin âlemin serveri,
Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Aşık Yunus neyler iki cihânı sensiz,
Sen Hak Peygambersin şeksiz, gümânsız
Sana uymayanlar gider imânsız,
Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Maksadı 'âşıkların menzil-i cânân olur
İsmini yâd eylese vâlih u hayrân olur

Hakk vere cünbüşlerin 'afv ide kem işlerin
Menzili dervîşlerin kûşe-i vîrân olur

'Aşk ile kim âh ide kalbini âgâh ide
'Azmini dergâh ide ol ulu sultân olur

Kimde ki 'aşk buluna 'azm ide Hakk yoluna
Sırrı anın biline 'aşk nice pinhân olur

Kim ide hakkı edâ aşk ile kıla nidâ
Feyz-i Cenâb-ı Hudâ anda nümâyân olur

Fânî cihândan kesil âyine-i kalbi sil
Arsa-i mahşerde bil bir ulu dîvân olur

Mürşidi hem kim görür Hazret-i Hızr’ı bulur
'İlm-i ledünnü bilir sâhib-i 'irfân olur

Kılsa tecellî eğer vuslata erişe er
Kâfire kılsa nazar mazhar-ı îmân olur

Nakşî-i 'âşık sana 'aşk haberin ver bana
Menkıbe-i evliyâ reşk-i gülistân olur

Defter-i Uşşak - https://defter-i-ussak.blogspot.com/2016/10/maksadi-asiklarin-menzil-i-canan-olur.html

Mevlâ'm senin âşıkların
Devrân ederler Hû ile
Yolundaki sâdıkların
Cevlân ederler Hû ile

Aşkın şarâbından içip
Fânî alâyıkdan geçip
Vaslın hevâsından uçup
Seyrân ederler Hû ile

Arzûlayıp dost illerin
Kokmağa ma'nâ güllerin
Açıp muhabbet yolların
Meydân ederler Hû ile

Durmaz dönerler felekler
Arz edip Hakk'a dilekler
Arşın etrâfın melekler
Cevlân ederler Hû ile

Bülbül gibi aşk bâğına
Kim düşe şevk ırmağına
Derd-i muhabbet dâğına
Dermân ederler Hû ile

Gör bülbülün sevdâsını
Gül şevkine gavgâsını
Açıp gönüller pâsını
Handân ederler Hû ile

Güller tutar elde varak
Bülbüller okurlar sebak
Her şeyde görüp nûr-ı Hak
İz'ân ederler Hû ile

Bunca merâtib geçmeği
Dost illerine uçmağı
Hakk'a erip râz açmağı
Âsân ederler Hû ile

Hurşide iltüp zerreyi
Bedr-i tamâma lem'ayı
Deryâya salıp katreyi
Ummân ederler Hû ile

Gayra Hüdâyî meyli kes
Mevlâ yeter bâkî heves
Zikrini Hakk'ın her nefes
İ'lân ederler Hû ile

Tehî sanman siz beni dost yüzün görüp geldim.
Baki devr-i rüzigâr dost ile sürüp geldim.

Yedi gök yaratıldı aşk ile bünyâd oldu
Toprağa nazar kıldı aksırıp durup geldim.

Âdem oldum bilmedim nefsin boynun vurmadım
Yanıldım buğday yedim cennetten çıkıp geldim

Dört kitabı okudum Şit ile ben dokudum
Çak o zamandan beri henüz eğlenip geldim

Nuh oldum tufan için çok çalıştım din için.
Dinime dönmeyeni suya gark edip geldim.

Musa oldum Tûr aradım bin kelime kıldım
Bu halâyık ne olacağın bir anda bilip geldim

Eyyüb oldum bu tenime cefâ kıldım canıma
Çağırdım sultanıma kurtlar doyurup geldim

Zekerya oldum kaçtım erdim ağaça geçtim
Kanım dört yana saçtım tenim biçtirip geldim

İsâ oldum kudretten bakire bir avrettan
İnayet oldu Hak'tan ulu din görüp geldim

Muhammed'i bir gece Hak okudu mi'race
Serteser yüce yüce gökler seyredip geldim

Bir çöp oldum basıldım Mansur oldum asıldım
Elim ile külümü göğe savurup geldim

Ne var söyleyin dindara varklık Hak'tır kulunda
Varlığım hep o ilde ben bunda garip geldim

Gördüm yedi tamusun sekiz cennet kapısın
Korkudan günahımı anda sızırıp geldim

Bezirgânım metâ satarım hiç alır yok
Ben ziyânım ıssıya anda değişip geldim

Yalınız Sübhan idi peygamberler can idi
Yunus'ta pinhân idi sûret değişip geldim

Benim maksûdum âlemde değildir lâkin illâ Hû
Bu benim derdime dermân değildir lâkin illâ Hû

Değildir hûrî vü gılmân ne cennet köşkü ne rıdvân
Bu benim gönlüme sultân değildir lâkin illâ Hû

Anın nakş-ı hayâlinden cihân bir zerre olmuşdur
Nazar etsen o zerreden görünmez lâkin illâ Hû

Hüdâî sen eğer idrak edersen fânî dünyâyı
Bu sözün sırrına kimse eremez lâkin illâ Hû

Nakarat
Gel gel yanalım ateş aşka
Şule verelim ateş-i aşka

Evvel inandım, Pek kolay sandım,
Yandıkça yandım ateş-i aşka

Varın verenler, Dûşe erenler,
Yandım erenler ateş-i aşka

Aşk ehli ölmez sırdır söylenmez,
Yanmayan bilmez ateş-i aşka

Ey padişahım, affet günahım,
Yanmakdır karım ateş-i aşka

Seyyid Nesimi, Terkeyle resmi,
Yandırdı bu cismi ateş-i aşka